مولا جان! هر موقع که نسیم روح افزایی عطر یاس به مشامم می رساند، چشمهای خیسم، یاس سپیدی را به خاطر می آورند که خدای مهربان آتش را بر جسم او حرام گردانید. ایام شهادت آن گرامی اسوه ی پاکدامنی و مهربانی است. هنوز هم ضریح گم شده اش جز استمرار مظلومیت، حرفی برای گفتن ندارد! هنوز هم شیعیانش نمی دانند که یاس سپید مهربانی، در کدامین روز به پیشگاه حق شتافت و در کدامین بارگاه ملکوتی آسود؟!

مولای من! شرمنده ام که بگویم هنوز هم شیعیانش با ذکر نام یاس، جز صورت نیلی و درد پهلو، چیزی به خاطر نمی آورند؟!

مولا جان! پس در کدامین جمعه، نورانیت بارگاهش چشمان مشتاقان را روشن خواهد کرد و در کدامین آدینه، گره ناگفتنی ها خواهد گشود؟!